علیرضا ذاکر اصفهانی، به‌عنوان یکی از استانداران اصولگرای استان اصفهان در دولت دوم محمود احمدی‌نژاد، در سال ۱۳۸۸ به‌عنوان استاندار منصوب شد و تا شهریور ۱۳۹۲ این مسئولیت را بر عهده داشت. این دوران، با چالش‌های فراوان سیاسی، اقتصادی و اجتماعی همراه بود که بخشی از آن‌ها ناشی از عملکرد ذاکر اصفهانی در سطح استانی و بخشی دیگر از سیاست‌های دولت مرکزی نشأت می‌گرفت. استانداری ذاکر در اصفهان از منظر سیاسی به‌شدت تحت تأثیر گرایش‌های اصولگرایانه و حمایت او از شخصیت‌ها و جریان‌های محافظه‌کار اصفهان بود.

دیدبان اصفهان: ذاکر اصفهانی یکی از چهره‌های نزدیک به جریان اصول‌گرایی بود و ارتباطات گسترده‌ای با شخصیت‌های محافظه‌کار و اصول‌گرای اصفهان داشت. او در دوران استانداری خود با حمایت برخی از شخصیت‌های سیاسی برجسته اصفهان، از جمله نمایندگان مجلس و نیروهای نظامی و مذهبی، توانست موقعیت خود را در مدیریت استان مستحکم کند. همچنین، ارتباط نزدیک او با نهادهای مذهبی و ائمه جمعه اصفهان باعث شد که ذاکر به‌عنوان یک چهره مورد حمایت جریان اصولگرایی در استان شناخته شود.

یکی از مهم‌ترین چالش‌های دوران استانداری ذاکر، مدیریت بحران اقتصادی ناشی از تحریم‌های بین‌المللی و سیاست‌های نادرست دولت احمدی‌نژاد بود. در این دوران، بسیاری از صنایع کلیدی استان، از جمله صنایع فولاد و پتروشیمی، با مشکلات جدی مواجه شدند. رشد نرخ بیکاری در استان اصفهان، افزایش فشار بر کشاورزان به دلیل بحران آب، و کاهش فعالیت‌های اقتصادی در حوزه صنعت و تجارت از جمله مشکلاتی بود که مدیریت استانی با آن روبرو شد. ذاکر اصفهانی در مقابله با این چالش‌ها نتوانست سیاست‌های موثری برای بهبود وضعیت اقتصادی استان ارائه دهد و در نهایت، نارضایتی عمومی در میان اقشار مختلف جامعه اصفهان به‌ویژه کشاورزان و کارگران به وجود آمد.

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات دوران استانداری ذاکر، ادامه بحران آب در اصفهان بود. زاینده‌رود همچنان به‌دلیل مدیریت نادرست منابع آبی و سیاست‌های ناپایدار دولت احمدی‌نژاد در تخصیص آب، به وضعیت بحرانی رسید. ذاکر، به‌رغم آگاهی از مشکلات زیست‌محیطی و کشاورزی که از خشکی زاینده‌رود ناشی می‌شد، نتوانست برنامه‌ای پایدار برای حل این مشکل ارائه دهد. در نتیجه، اعتراضات گسترده‌ای از سوی کشاورزان به دلیل کمبود آب و آسیب به معیشت آنان شکل گرفت. ضعف در مدیریت بحران آب یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف دوران استانداری او بود.

ذاکر اصفهانی در دوران استانداری خود، از سیاست انتصاب مدیران میانی و فرمانداران همسو با جریان اصولگرایی پیروی کرد. بسیاری از این انتصاب‌ها به‌جای تمرکز بر شایستگی و تخصص، بر مبنای وابستگی‌های سیاسی انجام شد. این موضوع باعث شد که مدیریت شهرستان‌ها و نواحی مختلف استان با مشکلات جدی مواجه شود و برخی از تصمیم‌گیری‌ها به‌صورت غیرکارشناسی و نادرست اتخاذ شوند. عملکرد ضعیف این مدیران در حل مشکلات محلی به‌ویژه در مناطق روستایی و کشاورزی، باعث شد که اعتراضات و نارضایتی‌های محلی به‌شدت افزایش یابد.

در دوران استانداری ذاکر اصفهانی، به‌رغم تلاش‌های او برای توسعه زیرساخت‌های استان، بسیاری از پروژه‌ها به‌دلیل مشکلات بودجه‌ای و مدیریتی به نتیجه نرسید. سیاست‌های اقتصادی دولت احمدی‌نژاد که بر پایه پروژه‌های بزرگ عمرانی بود، در استان اصفهان با مشکلات زیادی روبه‌رو شد. برخی از پروژه‌های بزرگ مانند توسعه خطوط حمل‌ونقل عمومی و زیرساخت‌های شهری با تأخیر مواجه شد یا به‌صورت نیمه‌کاره باقی ماند. این ناتوانی در پیشبرد پروژه‌های زیرساختی به دلیل کمبود بودجه و مدیریت نادرست، یکی دیگر از انتقادات اساسی به دوران استانداری ذاکر بود.