عباس رضایی از آبان ۱۳۹۷ تا مهر ۱۴۰۰ به عنوان استاندار اصفهان منصوب شد، در دوره‌ای که دولت حسن روحانی در حال طی کردن سال‌های پایانی خود بود. رضایی که پیش از آن سوابق اجرایی متعددی در سطوح مدیریتی مختلف داشت، در موقعیتی حساس به عنوان استاندار یکی از استان‌های استراتژیک ایران به کار گمارده شد. با این حال، دوران استانداری او با چالش‌های بزرگی همچون اعتراضات بنزین ۱۳۹۸ و شیوع ویروس کرونا همزمان شد که نحوه مدیریت این مسائل به شدت مورد نقد قرار گرفت.

دیدبان اصفهان: رضایی با سابقه‌ای در بدنه اجرایی و مدیریتی کشور، به‌عنوان فردی با گرایش‌های معتدل به این سمت رسید. با این حال، دولت روحانی در سال‌های آخر خود، با کاهش محبوبیت و ناکامی در برخی سیاست‌های اقتصادی، فشار زیادی از سوی جریان‌های مختلف سیاسی و اجتماعی تجربه کرد. این وضعیت موجب شد که بسیاری از تصمیمات عباس رضایی نیز تحت تأثیر این نارضایتی‌ها و فشارها قرار بگیرد. از سوی دیگر، انتخاب فرمانداران و مدیران میانی استان توسط رضایی، با توجه به گرایش‌های فکری و عدم نزدیکی آن‌ها به سیاست‌های دولت، به یکی از نقاط ضعف مدیریتی او تبدیل شد.

یکی از جدی‌ترین بحران‌هایی که عباس رضایی در دوران استانداری خود با آن مواجه شد، اعتراضات آبان ۱۳۹۸ بود. افزایش قیمت بنزین و نارضایتی عمومی منجر به شکل‌گیری اعتراضاتی گسترده در اصفهان و سایر نقاط کشور شد. در این دوران، مدیریت امنیتی رضایی در استان با انتقادات شدیدی روبرو شد. برخی معتقد بودند که نحوه برخورد با معترضان و عدم وجود مدیریت مناسب بحران، باعث شد تا این اعتراضات به‌سرعت به خشونت و آشوب کشیده شود. به دلیل رویکردهای امنیتی خاص و سرکوب شدید معترضان، برخی تحلیل‌گران، عملکرد عباس رضایی را در این دوران به عنوان نقطه ضعفی جدی در کارنامه او ارزیابی کردند.

در سال ۱۳۹۹، با شروع و ادامه پاندمی کرونا، استان اصفهان به یکی از مراکز اصلی شیوع این ویروس تبدیل شد. مدیریت بحران کرونا نیز تحت مدیریت رضایی، به یکی دیگر از نقاط ضعف او تبدیل شد. به رغم اینکه ویروس کرونا تمام کشور را درگیر کرد، استان اصفهان به‌ویژه با فشارهای شدید بیمارستانی و کمبود تجهیزات بهداشتی مواجه بود. بسیاری از ناظران بر این باور بودند که برنامه‌ریزی ضعیف، عدم پیش‌بینی درست و نبود همکاری مناسب بین نهادهای دولتی و بهداشتی، باعث شد تا استان در مقابله با این بحران به نحو مناسبی عمل نکند.

یکی دیگر از انتقاداتی که به عباس رضایی وارد شد، نحوه چیدمان مدیران و فرمانداران استان بود. به‌ویژه در دولت دوم روحانی، فرمانداران و مدیرانی در استان اصفهان منصوب شدند که از نظر گرایش فکری و سیاسی، هیچ‌گونه نزدیکی به سیاست‌های دولت نداشتند. این انتصابات به‌ویژه در دوران حساس بحران‌های اجتماعی و اقتصادی، به یکی از دلایل ناکارآمدی برخی از بخش‌های مدیریتی استان تبدیل شد. مخالفان رضایی معتقد بودند که او به جای استفاده از نیروهای همسو با دولت، اقدام به انتخاب افرادی کرده که نه تنها درک کافی از شرایط استان ندارند، بلکه در مواقع بحرانی نیز نمی‌توانند تصمیمات مناسب اتخاذ کنند.