سید محمود حسینی از تیر ۱۳۸۱ تا مهر ۱۳۸۴ به عنوان استاندار اصفهان فعالیت کرد، دوره‌ای که همزمان با آخرین سال‌های دولت اصلاحات و همچنین افزایش تنش‌های سیاسی در کشور بود. این دوره برای اصفهان به‌ویژه از لحاظ توسعه زیرساخت‌ها و تنش‌های سیاسی اهمیت بالایی داشت. در این مقاله، به بررسی مهم‌ترین رویدادها و اقدامات او در زمینه‌های زیرساختی و سیاسی، با تأکید بر اصلاح‌طلب بودن وی، می‌پردازیم.

دیدبان اصفهان: سید محمود حسینی به عنوان یک اصلاح‌طلب برجسته وارد استانداری اصفهان شد. این هم‌زمانی با فشارهای روزافزون جناح‌های اصول‌گرا علیه دولت اصلاحات، او را در معرض چالش‌های زیادی قرار داد. حسینی به دنبال اجرای سیاست‌های دولت خاتمی، به حمایت از آزادی‌های مدنی و گسترش نهادهای مردم‌نهاد پرداخت. او تلاش می‌کرد که فضای سیاسی استان اصفهان را بازتر کرده و فعالیت‌های مدنی را تقویت کند، اما همواره با مقاومت‌هایی از سوی نهادهای محافظه‌کار روبه‌رو بود.

یکی از نکات برجسته این دوران، درگیری‌های سیاسی بین نیروهای اصلاح‌طلب و اصول‌گرا در استان بود که استانداری اصفهان را به یکی از جبهه‌های اصلی کشمکش‌های سیاسی در کشور تبدیل کرد. حسینی به‌عنوان استاندار اصلاح‌طلب، سعی کرد که از سیاست‌های توسعه‌محور دولت خاتمی در زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی دفاع کند. در این دوران، تلاش‌های او برای تقویت رسانه‌های مستقل و آزادی بیان در استان با مخالفت‌هایی از سوی نهادهای محافظه‌کار همراه شد.

سید محمود حسینی بر این باور بود که توسعه اقتصادی و زیرساختی، راهکار مهمی برای برون‌رفت از بحران‌های سیاسی و اجتماعی است. او در این راستا تلاش‌های گسترده‌ای برای تقویت زیرساخت‌های استان انجام داد. یکی از مهم‌ترین پروژه‌های توسعه‌ای در دوران او، تمرکز بر توسعه حمل‌ونقل شهری و جاده‌سازی در استان بود. حسینی با جذب سرمایه‌گذاری‌های دولتی و خصوصی، پروژه‌های مهمی همچون بهسازی و توسعه بزرگراه‌های استان و تقویت شبکه ریلی اصفهان را به اجرا درآورد.

از دیگر برنامه‌های مهم حسینی، توسعه شبکه‌های آب‌رسانی و بهبود سیستم مدیریت منابع آب در استان بود. بحران آب در اصفهان یکی از مهم‌ترین مسائل این استان بوده و حسینی تلاش کرد با اجرای برنامه‌های بهینه‌سازی مصرف آب، تا حد امکان این بحران را مدیریت کند. این اقدامات زیرساختی به رشد اقتصادی استان کمک کرده و فرصت‌های جدیدی برای اشتغال و تولید در مناطق شهری و روستایی ایجاد کرد.

یکی از نقاط کلیدی دوران استانداری حسینی، تعامل او با نخبگان مذهبی و سیاسی استان بود. حسینی با شخصیت‌هایی نظیر آیت‌الله جلال‌الدین طاهری، امام جمعه وقت اصفهان، و دیگر شخصیت‌های مذهبی مهم، رابطه‌ای متوازن و همکاری‌جویانه داشت. او تلاش کرد که از این تعامل‌ها برای پیشبرد پروژه‌های عمرانی و جلوگیری از ایجاد تنش‌های سیاسی استفاده کند.

همچنین، حسینی با شورای اسلامی شهر اصفهان و نمایندگان اصلاح‌طلب استان در مجلس شورای اسلامی، رابطه نزدیکی داشت. این روابط باعث شد که استانداری بتواند به منابع و پشتیبانی‌های لازم برای اجرای پروژه‌های زیربنایی دست یابد و در عین حال سیاست‌های توسعه‌گرایانه و اصلاح‌طلبانه دولت خاتمی را در سطح استان اصفهان به اجرا بگذارد.

حسینی با استفاده از قدرت اجرایی استانداری، تلاش کرد که فضاهای فرهنگی و هنری در استان را تقویت کند. برگزاری جشنواره‌های هنری، حمایت از فعالیت‌های هنرمندان، و تقویت جایگاه اصفهان به‌عنوان یکی از مراکز فرهنگی کشور، از جمله اقداماتی بود که او در راستای حمایت از سیاست‌های اصلاح‌طلبانه دولت خاتمی انجام داد.

او همچنین با ترویج فضای باز سیاسی، سعی کرد که نهادهای مدنی و فرهنگی در استان فعال‌تر شوند. هرچند این رویکرد با مخالفت‌ها و فشارهایی از سوی گروه‌های اصول‌گرا همراه شد، اما حسینی توانست در بسیاری از زمینه‌ها این اهداف را پیش ببرد.