دیدبان اصفهان / اپیزود سوم از بررسی وضعیت دولت، حامیان و مدیران منصوبش در اصفهان در سه اپیزود:

حامیان دولت روزگار سختی در اصفهان دارند. متاسفانه استان اصفهان از دوران رونق خود فاصله گرفته و در طی حداقل بیست سال گذشته مسیر افول را طی کرده است. در انتخابات اخیر بیش از ۵۰ درصد اصفهانی ها در انتخابات شرکت نکردند تا برتری ۶۰ به ۴۰ جلیلی در دور دوم در مشارکت ۴۸ درصدی مبنای این سیاست گذاری دولت شود.

ابتدا باید موضوع را درست تحلیل کرد و به احزاب و مدیران در مرکز هم تحلیل درست داد. به نظر نگارنده، پزشکیان در دور دوم در اصفهان، انتخابات را به جلیلی نباخته که به ناامیدی افرادی که پای صندوق نیامده اند باخته است‌.

اصفهان امید می خواهد، اصفهان امید می خواهد، اصفهان امید می خواهد.

به نظر می رسد لازم است اول از همه حامیان دولت در استان اصفهان در گفتگو با شخص آقای استاندار افق مشترک تعریف کنند ، آنها می بایست خطوط قرمز و خطوط آبی را مشخص کنند. از سویی دیگر بهتر است تا اهرم های نظارتی فرا استانی تعریف شود . حامیان دولت از دولت بخواهند تا چک سفید امضا را از دست دولتمردانش در استان گرفته و فرایند انتصابات در اصفهان را تعییر دهند .

به نظرم بنده به صورت مکتوب و مشخص، موضوعات استانی و اهدافی که دولت باید در استان پیگیری کرده و حامیان دولت هم در این خصوص باید پاسخگوی ۷۰۰ هزار رای دهنده باشند را در قالب نامه ای به شخص استاندار اعلام کرده و به در این راستا به همه اهرم های نظارتی رونوشت کنند.

در یک کلام در فضایی که ایجاد شده، بهتر است نقش “دیده بانی” را پر رنگ تر کنیم و دیده بان اصفهان باشیم و در کنش با استاندار، به سمت نقش نظارتی بر عملکرد و دیده بانی از مطالبات مردم پیش رویم؛
خط قرمزها را تعریف کنیم و عبور نکردن از این خطوط را نیز دیده بانی و نظارت کنیم.